توضیحی برنامگذاری لیسه ی بی بی سروسنگری

ملکه ی امیر حبیب الله خادم  دين رسول الله

عبدالحی  « مرام »

   چند سال پیش، بخانه ی یکی از دوستان ، در نزدیکی ده کیپک به استقامت حصه ی اول خیرخانه گذرم افتاد و روبروی آن نظرم به لوحه ی افتاد که نوشته شده بود: « لیسه ی عالی بی بی سروری سنگری» و آگاهی حاصل کردم که این نام نا درست و تحریف شده در زمان تصدی آقای محمد یونس قانونی وزیر معارف وقت نوشته شده بود و من میدانستم و درکتابها هم خوانده بودم که نام ملکه ی بزرگوار جوانمرد خراسان، خادم دین رسول الله : بی بی سرو« سنگری » بوده است نه سروری !

    سالهای 1371 که حکومت ممثل اسلامی بریاست جناب صبغت الله مجددی بوجود آورده شد، آنهم تنها برای « دوماه!!؟ » گلبدین بدستور و « فتوای » قاضی حسین احمد این شریک جرم و قتل هشتاد هزار شهروند کابل، کابل زیبا ، پایتخت و قلب افغانستان عزیز « سکر» باران و تیرباران گردید، آنهم جهت آز قدرت طلبی و کرسی پرستی که روزانه به صد ها سکر ساخت ایالات متحدۀ امریکا از چهار آسیاب جنوب کابل به این شهرپرتاپ میگردید،  زیرا راکت های پیشرفته ی سکر طور امتیاز فوق العاده ، تنها به تنظیم گلبدین داده شده بود و بس و دیگران ازین امتیاز« محروم » بودند.

  درین جریانیکه حکومت ممثل نو به کار آغاز کرده بود، نشریه ی ارگان نشراتی جوانان تنظیم آقای مجددی بنام « راستگویان » کارتونی را چاپ و به نشر رسانیده بود که : تانک زريدار و توپداری بود، بداخل آن شاه نواز تنی نشسته بود وبالای تانک گلبدین و پشت سر او قاضی حیسن احمد باقیافه روحانی استاده و میگفت :

 « بزن بچیم » پخته  بزدن که دل مایخ کند ! » وجالب و تأسف آور این است که سال گذشته ، قاضی حسین احمد « مرد » و جناب مجددی این عالم راستگو برایش پیام تسلیت فرستاد!!؟ که در نتیجه ی تداوم مداخله های آی.آس.آی ، جنرالان ستمگر و ظالم پاکستان و فتواهای مغرضانه و شیطان صفتانه ی ملاهای انگریز مشرب آنکشور، کابل  ما بلکی ویران وهزاران شهروند کابل شهید و هزاران تن دیگر به ملک دشمن تاریخی خویش يعني پاکستان آواره شدند و هزاران دیگرآن بولایات شمال کشور « بیجا » گردیدند که زیر چتر جنبش ملی – اسلامی افغانستان زندگی میکردند و اهانت یا تحقیر هم نمی شدند.

  دیری نگذشته بود که جناب قانونی به شهرمزار شریف آمدند و درجستجوی من بودند که در نتیبجه در ساختمان ریاست خارجه ی جنبش، تنها برای « پنج» دقیقه با هم دیدار کردیم و ضمن سخنانی از حیات بودن و وفات کردن بی بی سروی سنگری ملکه ی خادم رسول الله ، در لنگرخانه ی ولسوالی بلخ که « طور متروک » گذاشته شده بود، ملکه ی معظمه با دختر و نواسه های دختری اش زندگی

داشت و ما مصاحبه ی مفصلی از ایشان گرفته در روز نامه ی « بیدار » و خیلی کهنسال بلخ آنرا چاپ کردیم و زمانی که بی بی سروسنگری وفات کردند، خبروفات شانرا که بعد از دوسال صورت گرفت و 98 ساله بودند ، نیز درین روز نامه ی « نیمه جان » چاپ و آنرا به بی بی سی بدوستان و هم مسلکان ژورنالیست  مان به سرویس فارسی فرستادیم که آقای قانونی هم به من گفت :« راستی این خبررا جناب آمر صاحب مسعود بزرگ از آن رادیو شنیدند و کمیسیونی را جهت برگزاری مراسم قاتحه خوانی مرحوم بی بی سرو سنگری توظیف که مرا بحیث رئیس کمیسیون یاد شده توظیف فرمودند و مراسم با شکوه ویژه برپا و انجام شد که هزاران تن از شهروندان كابل بروح ملکه ی معظمه دعا نمودند .

  بار دیگر بازهم با آقای قانونی زمانی وادار به صحبت شدم که بیش از 21 تن از دکتوران و متخصصان از پست های ریاست بیمارستان ها و مؤسسات صحی کشور توسط آقای فاطمی روی بیماری های « قومی وزبایني » برکنار شده بودند و مرا با خود بخانه ی خیلی مجلل شان با خود بردند و قانونی صاحب « نو » در پارلمان بحیث وکیل مردم کابل انتخاب  شده بودند، بازهم برای شان یاد آوری شد که : شما نام بی بی سرو سنگری را « سروری سنگری » نوشته اید چرا؟ او دختر « سرورخان » یا محمد سروریا غلام سرور نیست که با دادن « يای نسبتی »

او را سروری نوشته اید؟ اما خیلی با بي تفاوتی به این مساله نگاه کرد و تير خود را اورد!

  این درحالیست که به صد ها مکتب و لیسه بنام زنان، دختران و حتا ملکه های سرداران ستمگر گذاشته شده و هیچ کدام « تحریف شده » نبوده است و ما تنها در چند بیت، شاعر فریهخته، نامدار کشور خویش در دیوان « اشعار محجوبه ی هروی  » واژه ی « سرو» را ميخوانيم به گونه مثال .

                                     ای ســــرو حـــدیقـــــه ی معـــانـــــی

                                     ای گلبـــــن بــــاغ زنــــــده گـــانــــی

                                               *         *         *

                                     ای ســـرو قــــد نکــــــو شمـایــــــل

                                     رفتیــــم و غـــم تـــو مـــانــد بـــردل

                                              *         *          *

                                    میشود سرو صنوبر پست پیش قامتت

                                   گــرخـرامـد درچمـن سـرو خرامـــان

                                             *         *          *

                                  قســم به قـامت سرو توای شهـی بـالا

                                   قسـم به نرگس مست توای پری سیما

                                           *          *           *

                                 چون برقع برگرفـت آن ســـرو نــاز سمينتــن از رخ

                                 تو پنداری کـه طــالـع شـــد مـــاه ده چهــار امشـــب

                                و کنم « محجوبه » فریاد  و فغان چون بلبل و قمری

                                کــه رفـت از بـزم مـا آن ســرو قـد گلعــزار امشــب

                                       *            *            *

                               اگــــر چــه ســرو در بــالا بلنــدی اسـت

                               و لیکـــن پیـــش آن قـامـت قصیـر اسـت

                                      *             *            *

                              بــه آن قامـت که سـرو جـو يــــبار اســت

                              به آن طلعت کـه گویــی  نـو بهــار اســت

                                      *             *             *

                               در باغ گل و لاله و نرگس همـه حاضــر

                             ای سرو قدغنچه دهان جای تو است خالی

                                     *              *             *

                             پـرچهــره از دیده روان است دو صد جـو

                            براین لب جو سرو روان جای تو خالیست

 و یا زیر عنوان « نگاه مخمور » می خوانیم که :

                            ســرم بــه جــام اکنــون فـــرونمــی آیـــد

                            کــه نــوشـم از کـف آن سرو گلعزار قدم

بدینگونه، یکی از روزنامه های دولتی « اصلاح » هم زیر نام معرفی « ملکه های پیشینه ی کشور » نام ملکه ی خادم دین رسول الله  را ؛ بی بی سروری سنگری نوشته بودند و همین که میگویند ، اگر دیواری را کج بگذاری تا ثریا کج میرود ، حقیقت دارد، در حالیه در تمام کتاب ها و رساله های که نوشته شده است، ملکه ی خادم دین رسول الله ، بی بی سرو سنگری بوده است!

  ما این « تحریف » نام ملکه ی معظمه را بخاطری توضیح دادیم که طی بیشتر از هشتاد سال جاهلان متعصب که به بیماری های گوناگون تعصب از، تعصب سیاسی ، تاریخی، قومی، زبانی ، سمتی و مذهبی گرفته تا تعصب « نژادی » بر شخصیت رویین تن یا خوانمرد خراسان زمین تا خت و تاز ناروا و خیلی ظالمانه ی صورت گرفته و ملت بزرگ تاجیک و با فرهنگ را توهین و تحقیر کرده اند که نه در آیین پاک اسلام بوده و نه در فرهنگ آریانا و خراسان اسلامی ونه هم در تمدن غربی امروزین!

  به همین دلیل است که نیم گذارند آرام گاه شهیدا میرحبیب الله خادم دین رسول اند و همه رزمان دلیرش که با تیغ زهر آگین « خصم » کوردل، کور ضمیر و سفاک تاریخ میهن ما تیرباران و حتا خلاف تمام نورم های مقدس  اسلامی و فرهنگ غنامند ما و میثاق های جهانی « مثله » شدند ، زیارت ساخته شود، در حالیکه همین حــالا گورستــان جلادی بنــام « امیرعبدالرحمن » در پــارک نـا مــدار « زرنگار» و جود دارد و وزارت اطلاعات و فرهنگ دولت جمهوری اسلامی افغانستان از آن حراست و پاسبانی مینماید، ببین تفاوت از کجا تا کجا ست؟ این بخاطری است، زمانی که محمد گل مومند یا مهمند که آدم فاشیست و ویرانگری بود، شمالی را به آتش بیداد تعصب کشید که داستان خیلی غم انگیز و فراموش ناشدنی دارد و زمانی که شبکه ی وحشتناک ترورو دهشت استخبارات نظامی پاکستان ، یعنی آی.آس.آی برهبری کرنیل امام، نصیرالله  بابر و دیگر افسران باز نشسته اما کین توز پاکستان زیر نام « طالب و القاعده »  کابل را اشغال و به شمالی این سرزمین راد مردان تاریخ یورش بردند با کمال سبوعیت و وحشت ، نخست از همه پیشتر بر لوحه ی بزرگی با راکت و ما شیندار حمله کردند که نوشته شده بود :

  « لیسه عالی غازی سهید امیر حبیب الله » خادم دین رسول الله » در آنسوی کوتل خیرخانه وجود داشت و سپس شمالی را مانند، محمد گل مومند وایله جاری هایش به زمین « سوخته » هتلر گونه آتش زدند، که هنوز هم این باغ پراز میوه و زیبای کابل زمین چهره اش عوض نشده و سوختگی های ناشی از آتش « خصم » در آن دیده میشود که در ساختن جاده ی « کابل – جبل السراج » هم چندان اقدام جدی و مسوولانه ی صورت نمی گیرد وبه بهانه های مختلف کار آن به تعویق می افتد که معمولاً

دستان نا پاک و غرض آلود آی.آس.آی  پاکستان نیز طور « مرموزی » در کندکاری ، ناقص کاری آن ذیدخل می باشد!

  بناً و به منظور ایجاد فضای بی آلایشانه ی دور از تعصبات جاهلانه ک مسلماً مربوط است به فرهنگ عیشره و قبیله و فرهنگی که دین مقدس اسلام برهبری حضرت محمد پیشوای بزرگ اسلام 14 صد سال پیش برضد آن پیکار صورت گرفته است و تمام مسلمان ها به « چنگ زدن » برشته خداوند بزرگ ، دعوت شده اند مبارزه و پیکار کنیم و از مدنیت انسان امروزین که برتعصبات قوم و قبیله خط بطلان کشیده است و رژیم های نژاد پرست و اپارتاید یکی پی دیگری بگورستان تاریخ سپرده شده و تا جای که سیاه پوستی در بزرگترین کشور جهان یعنی ایالات متحدۀ امریکا، بحیث رئیس جمهور برای دومین بارازسوی ملت امریکا برگزیده میشود، ماهم برای زدودن انواع تعصب ها که مسلماً زادۀ عقب مانی ها و سیاست های استعماری است، کشور خود را پاک و پاکیزه میسازیم و

 افغانستان را خانه ی با امن ، صلح پذیر بگردانیم و این میهن مان را آباد و آرام و مرفه سازیم و بر بی خردی های گذشته خط بطلان کشیده . دیگردر برابر زبان، تاریخ هویت و فرهنگ همدیگر «  ملندی » ننویسیم و به آسیاب  دشمن خیلی خطرناک خوش که همانا دهشت افگنان طالب و القاعده اند و از مرداب پاکستانی ها و حتا ایرانی ها آب می خورند آب  یا بنزین نریزیم .

عبدالحی « مرام »

تعداد مقالات در سپیده دم 5

نمایش تمام مقالات عبدالحی « مرام »