سید داوود مصباح

‏پنجشنبه‏، 19‏ آوريل‏ 2018

انقلاب ثور1357خ

چهلمین سال روز پیروزی انقلاب ثور را حضور موسسین، اعضای کمیته مرکزی و اعضای شورای انقلابی و اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان و هواداران و دوستان حزب و کارگران و زحمتکشان میهن تبریک عرض میدارم.

همچنان یاد و خاطرات رهبران این کاروان راه انقلاب ملی و دموکراتیک هریک نورمحمد ترکی فقید وببرک کارمل فقید و اولین رهبر سازمان زنان کشور اناهیتا راتب زاد و سایر جان باختگان راه انقلاب ثور را گرامی میداریم.

همين گونه به همه جان باختگان ملکی و نظامی و مدافعین انقلاب ثور و کارگران و زحمتکشان کشور سرتعظیم فرود می آوریم.

انقلاب ثور یک رخ داد انقلابی و یک جهش عظیم درمسیر زندگی نوین اجتماعی، سیاسی و اقتصادی افغانستان بود. این انقلاب هم در بعد ملی و هم از منظر بین المللی دارای عظمت و شکوه خاصی بوده است. از لحاظ ملی برای نخستین بار افغانستان استبدادزده دوران فیودالی را به یک افغانستان نوین با احیای هویت ملی و اشتراک ملی و بیداری ملی و دموکراسی ملی، به باز سازی گرفت.

 تا این زمان افغانستان دارای یک حاکمیت ملی نبود؛ فقط یک قوم محمد زایی ها با استبداد حکومت می کردند و تمام مقامات دولتی اعم از کشوری و لشکری به یک خانواده شاهی و بعد محمدزایی بنام سرداران و هواریون شان تعلق داشت. درآن هزاره و ازبک، ترکمن، نورستانی، بلوچ بصورت کل اشتراک نداشت و از قوم تاجک بسیار محدود افرادی که وابستگی ووفاداری شان به خاندان شاه و سرداران و هواریون شان تضمین می شد در دولت تا سطح مدریت پذیرفته می شد. پس به این صورت یک دولت ملی نبود.

 در دهه آخر سلطنت محمد ظاهر شاه بود که بعد از استبداد هاشیم خان وسردارمحمد داوود خان در دوره صدارتش، شاه مجبور شد که یک دموکراسی نیم بند شاهانه را به پذیرد و صدارت را به غیر خاندانی ازافراد مورد اعتماد بسپارد، که دوکتور محمد بوسف از این نمونه ها بود. این تن دادن به یک حرکت محدود سیاسی هم ناشئ از حضور عده ای ازمبارزین و نمایندگان آگاه مردم در پارلمان بود که منجمله حضور فعال نماینده مردم کابل در پارلمان« ببرک کارمل فقید » که با بیانات پرشور و انقلابی و تکاندهنده برای محافل حاکمه و بیداری ملت و نیروهای ترقی خواه میهن، شاه را به یک گام اصلاحات مجبور ساخت که سردار محمد داوود خان به شدت، به اصطلاح سردار،از تسلیم طلبی شاه نا راض گردید.

قانون اساسی سال 1343خ زمان زمامداری محمد ظاهر شاه در تاریخ 29 سنبله 1343خ در یازده فصل 128ماده مسوده شد که از(9- 19 میزان 1343خ) در لوی جرگه مقر قصر سلام خانه به ریاست محمد ظاهر شاه و به کفالت شاه دکتورعبدالظاهر در مدت ده روز به تصویب رسید.

 با تصویب این قانون خیزش علنی جنبش های مختلف و منجمله بعد از تدویر کنگره حزب دمکرانیک خلق افغانستان در یازدهم جدی 1343خ / 1964م مبارزات پر شورو انقلابی جمعیت خلق آغاز و ادامه یافت.

 14سال حزب دموکراتیک خلق افغانستان با همه دشواری ها به مبارزات و روشنگری ادمه داد؛ وليک سردار محمد داوود خان نتوانیست حزب دموکراتیک خلق افغانستان را تحمل کند؛ سرانجام تصمیم گرفت که از تجارب شاه ایران در سرکوب جنبش چپ، که حزب دموکراتیک خلق افغانستان آن را نمایندگی می کرد، استفاده نماید و رهبران حزب منجمله « نورمحمد ترکی فقید و ببرک کارمل فقید» را به ولایت کابل زندانی وقرار بود با تدویر مجلس وزرا دیگر یاران خود را برای اجرای یک خونتای عظیم شریک ساخته  حزب را سرکوب نمایند، که با این اهداف تروریستی سردارداوود خان حزب اقدام به دفاع از خود کرد، که منجر به سقوط سریع رزیم دیکتاتوری سردارمحمد داوود خان گردید.

انقلاب ثور یک انقلاب ملی دموکراتیک بود، نه سوسیالیستی و نه آنطوری که متجاوزین غربی و هواریون آن معرفی می کنند کمونیستی. درصورتی که سوسیالیسم یک مرحله تکامل یافته جامعه و رشد اقتصادی و تولیدات ملی به حد خود کفایی رسیده باشد. برای رسیدن به سوسیالیسم باید مرحله ای از تحولات ملی دموکراتیک را عبور کرد و مرحله ملی دموکراتیک یک روزه به حد رشد نمی رسد و سالها زمان می برد. این موضوع را امپریالیست ها هم میدانند؛ ولی برای آن که ملت های عقب مانده را یک نوع تحریک کرده باشند از این ترفند استفاده می کنند. چون عوام الناس از سوسیالیسم اطلاعات لازم را ندارند و برای شان تبلیغ گردیده که سوسیالیسم گویا ضد دین است؛ در صورتی که سوسیالیسم هیچ ارطباتی با دین و باور مردم ندارد. سوسیالیسم ارتباط به اقتصاد و معیشیت و زندکی مادی توده ها و مردم جامعه دارد.

 دولت ملی دموکراتیک، ملی از آن جهت که قاطبه مردم افغانستان بدون تبعیض وتفاوت در همه بخش های دولت اشتراک کردند. آموزش و پرورش همگانی رایگان و تداوی وخدمات طبی رایگان و دسترسی همه خلق ساکن میهن به آموزش های عالی و شغل و کار. دموکراتیک از آن جهت که تمام اقوام ساکن کشور از حقوق و امتیازات مساوی و برابر در چوکات قوانین ملی بر خوردار بودند و آزادی کارو سرمایه گذاری صنعتی و تجارت، تضمین گردیده بود که شورای مشورتی اقتصادی شورای وزیران یک نمونه بارز آن بود. در شورای مشورتی اقتصادی شورای وزیران سه بخش صنعتی، تجارت وکوپراتفی مستقل از دولت ریاست های انسجام امور مربوط خود را داشتند.

 تا سال 1369خ شاخص مشارکت اقتصادی در بخش خصوصی80 درصد رسید. 482 پروژه صنعتی و تولیدی در کابل وولایات جمعا 357693 میلیون افغانی می رسید.

 در بخش تجارت 1402 شرکت و 16588نفر تاجر انفرادی فعالیت می نمود، که در مقایسه سهم سکتور خصوصی زمان محمد ظاهرشاه و صدارت سردار محمد داوود خان  در پلان اول پنج ساله از (1330 ـ 1335خ ) مجموع سکتور دولتی 4/90 درصد و سهم سکتور خصوصی 6/9 درصد و در پلان دوم از ( 1335ـ 1340خ ) مجموع سکتور دولتی 4/98 درصد وسهم سکتور خصوصی 6/1 درصد بود.(1)

بلی، این  حزب دموکراتیک خلق افغانستان بود که برای صنعتی ساختن کشور سهم بسیار بزرگی را به بخش سرمایه گذاری صخوصی اختصاص داده بود و با شدت از سرمایه گذاران داخلی و تاجران ملی حمایت می کرد. از این جهت دولت ملی بود، حزب، دولت ملی دموکراتیک را رهبری می کرد. حزب از جنبش چپ منطقه بود. جنبش های چپ جهان و منطقه توده های میلیونی کارگران و زنجبران و خلق هارا نمایندگی می کرد. راه رشد غیر سرمایه داری را تعقیب می کردند.

حزب دموکراتیک خلق افغانستان یکی از احزاب مترقی وچپ بین المللی است که در مبارزه مشترک علیه سرمایه داری امپریالیستی درسنگر انتر ناسیونالیستی خود قرار داشت و دارد. حزب های چپ در پیوند انتر ناسیونالیستی شان در سطح منطقه و جهان علیه سرمایه داری امپریالیستی جهانی برای سرعت بخشیدن به زوال آن که رو به شتاب است، با همبستگی انتر ناسیونالیستی مبارزه می نمایند.

 آیابدون کمک های انترناسیونالیستی اتحاد شوروی، ویتنام می توانیست به پیروزی بر سد؟ آیا کیوبا اگر کمک های اقتصادی و سیاسی  کشور شوراها نمی بود، کیوبا می توانیست از چنگ امپریالیسم امریکا جان سالم بدر ببرد؟و همچنین ده ها کشور دیگر. وقتی می توان قضاوت کرد که تاریخ جنبش های آزادیبخش و رهایی بخش را مطالعه کرد.

در مورد افغانستان نیز چنین بود.اگر کمک های اقتصادی و سیاسی و نظامی اتحاد شوروی نمی بود، افغانستان فقیر با مناسبات فیودالی و قبیلوی و عشیره ای با روابط اقتصاد ملاکی و دهقانی، سود و سلم رباخواری می توانیست با چنان پروژه های ملی دست می یافت ؟ بیش از140 پروژه به کمک های بلا عوض اتحاد شوروی توسط متخصصین کشور شوراها انجام شد.

 در یک حزب نمی تواند یک غیر حزبی عضو باشد، اما در دولت ملی دموکراتیک نخبگان و تحصیل یافته های تمام خلق ساکن کشوراشتراک داشتند؛ با حق کار و امتیازات مساوی با کارمندان حزبی.

 دولت جمهوری دموکراتیک افغانستان در زمینه های مختلف با وجود مداخلات امپریالیست های امریکا و انگلیس و حامیان منطقوی چون پاکستان، ایران و سایر همسایگان، کارهای سازنده ملی و اقتصادی و اجتماعی را انجام دادند که مشخص است.

بطور نمونه از پروژه های که با کمک های بلا عوض اتحاد شوروی در افغانستان ساخته شده می توان نام برد و بخاطر آورد:

منابع:

1 ـ اقتصادی کالنی / سالنامه اقتصادی.

2 - سالنامه جمهوری دموکراتیک افغانستان.

3 -  دفتر شماره 5 یاد داشت های نگارنده.