ع. بصیر دهزاد

مزاکرات صلح قطر، میدان  تبارز اراده واقعی  برای صلح

و یا تسلیم به اهداف بیگانه گان

مزاکرات قطر که نام بین الافغانی را بر پیشانی دارد، مرحله حساس و تاریخی و میدان استفاده ازیک زمینه و امکان گذار به صلح، تمکین به اراده، خواست مردم مظلوم، پذیرش تمدن و فرهنگ،  سیاست باز،  تمکین به ارزش های پذیرفته شده دنیای معاصر، استقلالیت اراده و خارج از نفوذ بیگانگان و بلاخره تثبیت صداقت درحرف وعمل است.

تیم مزاکره کننده طالبان با جمع از دعوت شده گان شان، گوئی  با یونیفورم یگانه  یعنی لنگی، واسکت سیاه ، پیراهن و تنبان سفید و چپلک و یا چپلی در سالون حضور یافتند. در اولین صحبت بازهم اشاره  ازایجاد یک دولت اسلامی طالبی دادند.

آقای خلیلزاد و وزیر خارجه آمریکا از وضاحت  موضع بخاطر ایجاد یک دولت با قاعده وسیع، حفظ ارزش های به وجود آمده در بیست سال اخیر که میتوان از آنها به مانند یک بینی خمیری ترسیمی درذهن نمود،  خود را در کوچه حسن چپ زدند.

پاکستان به مانند  قصاب ظالم و دامن با لکه های خون، چال و فریب، دشمنی تاریخی با مردم افغانستان و یک منفعت جوی منطقوی میخواهد برای خود چربی بیشترکمائی نماید.  ولی آنچه اشد  ضروری وعاجل وخواست برحق ملت است، آتشبس فوری است که در روزهای بعدی  باید به اولین ترین و مقدم ترین موضوع، نه تنها به بحث گرفته شود، بل  جانب طالبان باید مسئولیت ووظیفه اخلاقی، وجدانی ودینی خویش را برای صلح ودادن حق زنده گی برای مردم را ازخود تبارز دهند و روی دیگر از چهره خشونت، وحشت،  قتل و خون و بلاخره انتحار و انفجار را، به نمایش بگذارند. [کنار بگذارد ـ سپيده دم]

این  توقع و خواست و امید  اکثریت  ملت بیش از ۳۶  ملیونی  افغانستان در داخل و خارج کشور است.  همه طرف های مزاکره در یک آزمون  و انتخاب قراردارند.  طرفین مزاکره همه  میتوانند به سادگی  در این میدان  سیاهی های روی ناشی ازقتل، خون، انفجار و انتخار را  پاک کرده و به خواست و اراده ملت مظلوم تن دردهند.

لازم و ضروری است تا برای ایجاد یک تفاهم و فضای باز وعاری از نفوذ بیگانگان  نکات زیر را در نظر گرفت و درمحتوا و روان  نکات زیرین فضای مزاکرات را  سمت و سوی افغانی و وطنی داد:

• مزاکرات بین الافغانی باید روی هیچ دلیلی در معرض مداخله و نفوذ دول حکومت های خارجی ،خاصتن پاکستان، ایران، انگلستان، ایالات متحده و روسیه،  قرار نگرفته، طرفین مزاکرات به استقلالیت اراده خویش متعهد باشند.

• در مزاکرات بین الافغانی مسأله آتش بس دایمی مقدم ترین ماده آجندا و شرط ادامه مزاکرات روی موضوعات دیگر باشد.

 • دولت بحیث ممثل حاکمیت ملی و طرف اصلی قضیه بحیث طرف بحث و معامله صلح است، هیچ طرف و یا طرف های دیگر بحیث طرف قضیه و معامله صلح شده نمیتواند.

 • حق حیات، حق زنده گی مصئون و صرفن تحت حمایت  و حراست قانون، عاری از هر نوع فشار، زور، ارعاب و اجبار تحت هر نام و بهانه، قابل معامله نیست و هیچ طرف مزاکره نباید موضوع را جز آجند نماید، این حقوق انسانی باید مو رد احترام طرفین قرار داشته باشد.

• به بحث کشانیدن سیاست خارجی افغانستان پیرامون موضوعات و منازعات منطقوی و بین المللی نمیتواند به مزاکرات صلح بین الافغانی مرتبط باشد. این صلاحیت دولت خواهد بود که بعد از ختم پروسه توافقات نهائی برای صلح روی آن، مبتنی بر منافع ملی ، اصل حاکمیت ملی، تمامیت ارضی و حق خود ارادیت، تصمیم  اتخاذ نماید.

 • آغاز قرن ۱۴ هجری شمسی باید اغاز صلح و ثبات دایمی و سراسری برای افغانستان باشد. باید طرفین مزاکرات بر این امر تعهد  قابل اعتماد  به یکدیگر دهند.

• حفظ  ارزش های قانون اساسی، دموکراسی مشروع، حفظ تمامی حقوق زن، مصئونیت خانواده قابل بحث و ومعامله نیست.

 • قوای مسلح افغانستان بحیث پاسدار سرحدات، حفظ تمامیت ارضی و ضامن امنیت ملی کشور که محصول بیست سال اخیر است، موضوع مباحثه و جدل  مزاکرات صلح شده نمیتواند؛ نباید تحت نام و بهانه  اصلاح مجدد و به اصطلاح اسلامی ساختن به بحث انداخته شود؛ چونکه این تلاش فقط تکرار خونین تطبیق پلان جنرالان نظامی و استخباراتی پاکستان خواهد بود.

• طالبان که امتیازات رایگان در بدل معامله با آمریکا را از آن خود ساخته است، نباید ادعای بیشتر از توانائی نظامی خود پروسه مزاکرات را به چالش بکشد و دعوای به اصطلاح عامیانه " بستن اسپ در خانه ملک" نماید.

• دولت های پاکستان، آمریکا و ایران حق ندارند بخاطر منافع سیاسی، منطقوی، جیوپولیتیک و استراتیژیک خویش پروسه مزاکرات را به طوالت فرسایشی بکشانند و در سدد اعمال نفوذ بر طرف های مزاکرات گردند.

• طرفین مزاکرات و دولت های ذیدخل باید بدانند که در برابر بیش از36 ملیون  باشنده و اقوام با هم برادر و برابر افغانستان قراردارند. کوچکترین اشتباه و ایده های که وفاق ملی و وطنی را به مخاطره مواجه سازند،  ابعاد جنگ ها پر فاجعه تر و باز کردن  یک صفحه جدید از جنگ داخلی خواهد بود.