هدايت حبيب

اروپا و امریکا حکومتی را که با قلدری حاکمیت کند، به رسمیت نمی‌شناسند

هیأت اتحادیه اروپا، با نماينده وزارت خارجه امریکا در امور افغانستان، بشمول هیأت قطر، بنا به درخواست طالبان، در دوحه قطر دور هم نشست رسمی داشتند.

در این نشست دو روزه نمایندگان اتحادیه اروپا، امریکا و نمایندگان طالبان در قطر، در باره مسایل گوناگون به شمول امنیت، مبارزه با تروریزم، حقوق بشر، ایجاد حکومت فراگیر، به رسمیت شناخته شدن طالبان، و کمکهای بشردوستانه بحث شده است.

خروج مصون شهروندان خارجی و افغان های که قصد سفر دربیرون کشور را دارند نیز در این گفت وگوها بحث شده و نماینده طالب ها گفته است به تعهداتش در این بخش عمل می کند.

در بیانیه هیات اروپایی و امریکایی آمده که از طالبان خواسته شد "که گام های سریع، معنادار و ملموسی را برای ایجاد یک حکومت همه شمول که نشان دهنده تنوع قومی، سیاسی و مذهبی جامعه أفغانستان باشد، و در آن زنان و مردان در موقف های بلند کار کنند، بردارد تا راه را برای یک مصالحه ملی هموار کند".

در بخش دیگر بیانیه وزارت خارجه امریکا آمده است که این کشور در رابطه به ادعاهای نقض حقوق بشر نگران است و از امارت اسلامی خواسته است که عفو عمومی را عملی کند.

محوراین نشست، بیشتر روی آزادی پول های منجمد شده ی افغانستان و بر کمکهای فوری بشر دوستانه و اقتصادی برای بازسازی أفغانستان؛ توافق بر ادامه گفتگوها بود و بس!

به باور سیاسیون، ایجاد و شکل گیری حکومت همه شمول و فراگیر یکی از نیازهای مبرم و اساسی جامعه أفغانستان است. به دلیل این که افغانستان یک کشور کثیرالقومی و کثیرالحزبی است.

طالبان پیوسته تاکید میکنند، که توافقنامه ی دوحه اجرا شده است. در حالی که آنان از سه خواست و توافقنامه طرفين، هيچ يکی را عملی نکرده، همه تعهدات خود را را زیر پا کردند، از آن جمله آنها در خصوص ایجاد حکومت فراگیر و تامین حقوق همه اقشار در نظام کنونی ازهر قوم که مردم بتوانند خود را در آن ببیند؛ بصورت کلی چشم پوشی کرده، با گفتن دروغ های شاخدار می خواهند خاک را بر چشم جهانيان بزنند؛ در يک کلام طالبان هيچ گاه به توافق دوحه پایبند نبوده وهمواره مردم فريبی می کنند.

به گونه ی مثال: ــ در توافق نامه فیصله شده بود طالبان سلطه خويش را بزور برچه بر مردم تحميل نمی کنند اما پس از توافق نامه جنگهای خانمانسوز را در ۳۴ ولايت افغانستان آغاز و دست به قتل و کشتار بی رحمانه مردم و قوای مسلح افغانستان زدند.

ــ در توافقنامه تعهد شده بود، که تمام دست آورد های بیست ساله بشمول حقوق زنان را در تمام شئون زندگی، بويژه تحصيل و کار، حفظ می کنند؛ بدبختانه همه اين بخش تعهد را زيرپا کرده و برخورد جنايت باری را با قشر زنان، اين نيمی از پيکر جامعه ی مستعد به تکامل کشور مان انجام دادند، که نظيرآن در هيچ کشوری از کره ی زمين ديده نشده است.

ــ طالبان گفته بودند روابط خود را با تمام سازمان های ترورستی بشمول القاعده و داعش قطع می کنند؛ اما تا اکنون نکرده اند.

بنابراين عهد شکنی های طالبان و برخورد سرکوب گرانه ی خونبار آنان با زنان ـ جوانان و افسران هرسه ارگان قوای مسلح کشور، که روزانه از طريق رسانه های همگانی منتشر می گردد، اتحادیه اروپا و امریکا طالبان را که تعهدات خود را زيرپا کردند و بزور اسلحه و کودتا قدرت دولتی را غصب وبر سينه های مردم نشسته و مطابق دستور آی. اس. آی و حمايت نظامی پاکستان جوی خون را در کشور جاری کرده، زن و مرد را بصورت يکسان تيرباران می کنند؛ به رسمیت نمی‌شناسند.

پیش از این نشست، طالبان در یک نامه از آمریکا خواسته بودند تا دارایی های افغانستان را آزاد کند. اما امریکايی ها پاسخ منفی داده تاکید کردند که ایالات متحده فقط به حمایت از مردم افغانستان به کمکهای بشردوستانه ادامه میدهد.

همزمان با مذاکرات طالبان با آمریکاییها در دوحه،۱۵۰ خانواده قربانی حملات۱۱سپتامبر از دولت آمریکا خواسته اند تا پولهای مسدودی طالبان دراین کشور را به جای غرامت به آنها پرداخت کند.

مقامهای بلندپایه دولت واشنگتن حالا در حال بررسی پاسخی برای این درخواست هستند که کلاف سر در گم مشکلات امنیتی، حقوقی، سیاسی و دیپلماتیک واشنگتن است.

اما اين خواست بهانه ی بيش نيست. زيرا اين پول ها صرف نظر از منابع تمويل آن، دارايی دولت و مردم افغانستان می باشد؛ نه دارايی طالبان. هرگاه خانواده های قربانی رويداد ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ تقاضای غرامت را دارند؛ بايست اين غرامت از دارايی اسامه بن لادن و از نزد دولت پاکستان مطالبه گردد، که آن کشور مرکز اصلی پنجاه ساله تروريسم وبنيادگرايی افراطی اسلامی بوده همه تروريسهای اسلام نما در مراکز تروريستی تحت عنوان "مدارس دينی!؟" تربيت، تسليح و به کشورها گسيل می شوند؛ مانند القاعده ـ طالبان ـ مجاهدين ـ داعش ـ سپاه صحابه ـ جهش المسلمين و ساير ارواح خبيثه. چناچه همگان ديدند که پاکستان اسامه بن لادن را در محله يکی از مراکز نظامی نگهداری می کرد و طبق ادعای دولت امريکا وی در همان محله نظامی پاکستان طی يک عمليات ويژه کشته شد.

مجاهدين افغانستان و سپس طالبان نيز از همان سرزمين تروريست پرورپاکستان سربلند کردند؛ مسلح شدند؛ جنگ و شرارت برپا کردند؛ چهل سال افغانستان را درآتش جنگ های زندگی برانداز سوختاندند؛ صاحب قدرت؛ ثروت و دولتی شدند که در کره ی خاکی نظيرآن ديده نشده است.

چرا بهای جنايات القاعده ـ طالبان ـ جهادی ها و دولت تروريست پرور پاکستان؛ از جيب مردم مظلوم افغانستان که خود از دست اين جنايت پيشه گان پنج مليون قربانی داده و در تمام امور زندگی يک قرن به عقب برگشتانده شده و اکنون دست تگدی آن به هرسو دراز می شود؛ مطالبه می گردد؟

سخن سنجيده گو! تا دوست را دشمن نگردانی ــ به حرف بی مروت، آشنا بيگانه می گردد