ضربه مرگبار برای دلارآمریکا؟ و ارتباط آن با اغتشاشات درایران

چگونه چین چشم های بن سلمان را باز کرد؟

چرا آمریکا در ایجاد اغتشاش در ایران اینقدر عجله دارد؟ و چرا توافق ایران و عربستان ناقوس پایان سلطه دلار است؟

ضربه مرگبار برای دلار آمریکا؟ گرایش عربستان سعودی به پترویوان!

شکی نیست که اقدامات آتی عربستان برای حمایت از پترویوان که با هماهنگی ایران و روسیه انجام شده، مسیر طبیعی خود را طی خواهد کرد و موجب جدایی نهایی این کشور از دلار خواهد شد. 

نوشته اندرو کوریبکو

ترجمه مجله هفته

ادغام ژئواکونومیک اوراسیا هفته گذشته در نتیجه نزدیکی ایران و عربستان با میانجیگری چین، جهش بزرگی به جلو داشت که پتانسیل تجاری شورای همکاری خلیج فارس (GCC) با روسیه و چین را بروی این منطقه باز می کند. 

کشورهای ثروتمند عضو شورای همکاری خلیج فارس اکنون می توانند از طریق این نزدیکی، دو پروژه بزرگ ترانس ایران را در هم زمان به پیش ببرند، که آنها را از کریدور حمل و نقل شمال - جنوب (NSTC) با روسیه و از طریق کریدور اقتصادی آسیای مرکزی-غرب آسیا (CCAWAEC) با چین متصل خواهد شد. 

عربستان سعودی به عنوان رهبر بالفعل شورای همکاری خلیج فارس، اولویت بالایی به سیاست اصلاحات اقتصادی جامع موسوم به چشم انداز ۲۰۳۰ داده است. 

متأسفانه دکترینی که ولیعهد و نخست وزیر عربستان سعودی، محمد بن سلمان، پس از به قدرت رسیدن وی در سال ۲۰۱۵ راه اندازی کرد، در نتیجه جنگ فاجعه بار یمن که از همان سال آغاز شده بود، به شدت دچار تزلزل شد. 

اما اکنون پس از دریافت ۵۰ میلیارد دلار تعهدات سرمایه گذاری عربستان سعودی از چین در دسامبر گذشته، همه چیز به مسیر خود بازگشته و امیدوارکننده تر از همیشه به نظر می رسد. 

جمهوری خلق چین «چشم انداز ۲۰۳۰» را مکملی برای طرح کمربند و جاده (BRI) خود می بیند، زیرا عربستان سعودی می خواهد بر سرمایه گذاری در بخش متنوع و واقعی تمرکز کند تا  اقتصاد عربستان را از وابستگی نامتناسب فعلی به صادرات نفتی برهاند.

موقعیت جغرافیایی عربستان سعودی در تقاطع آفریقا و اوراسیا نیز سرمایه گذاری در این منطقه را از منظر منافع لجستیکی چین بسیار جذاب می کند و از این رو پکن در سیاست اصلاحات اقتصادی جامع عربستان مشارکت گسترده ای دارد. 

اگر توافق هفته گذشته با میانجیگری پکن بین ایران و عربستان سعودی نبود، چین باید برای کنترل انفجار قریب الوقوع در تجارت دوجانبه به مسیرهای دریایی تحت کنترل نیروی دریایی قدرتمند ایالات متحده تکیه می کرد. 

اما اکنون با کریدور ترانزیتی CCAWAEC، همه چیز از طریق ایران با امنیت بسیار بیشتری انجام می شود. 

با نگاهی به آینده، این احتمال تئوریک نیز وجود دارد که سرمایه‌گذاری‌های انرژی چین در ایران می‌ تواند کشورهای خلیج فارس را به آسیای مرکزی و از آنجا به جمهوری خلق پیوند دهد و در نتیجه از منافع استراتژیک انرژی پکن به طور کامل محافظت کند. 

تا آن زمان هنوز راه درازی در پیش است، اما صعب العبور به نظر نمی رسد. 

تمایل عربستان سعودی برای پیوستن به بریکس و سازمان همکاری شانگهای که در حال حاضر تاثیرگذارترین سازمان های چند قطبی در جهان هستند، می تواند این سناریو را خیلی زودتر از آنچه که حتی خوشبین ترین ناظران انتظار داشتند به واقعیت تبدیل کند. 

همه اینها به نظر می رسد که منادی انقلابی در امور ژئواکونومیک باشد، حتی بدون اینکه عربستان سعودی حمایت کامل خود را از پترویوان اعلام کند. 

هنگامی که این صادرکننده بزرگ نفت شروع به فروش منابع خود به ارزهای غیر دلاری – برای مثال یوان چین – کند، به دلار نفتی که جنبه اقتصادی - مالی هژمونی تک قطبی ایالات متحده بر آن استوار است، ضربه مهلکی وارد خواهد کرد. 

انتقال سیستمی جهانی به چندقطبی و تقسیم سه‌گانه آینده روابط بین‌الملل بر شکل اجتناب‌ ناپذیر نهایی این فرآیند مقدم خواهد بود، به محض این که این اتفاق بیفتد، با سرعتی بی‌ سابقه شتاب می‌ گیرد و به کاهش نفوذ ایالات متحده دامن می‌ زند. 

این فرآیند فوق قبلاً با عملیات نظامی ویژه روسیه در اوکراین عملا غیرقابل برگشت شده است. مسکو مجبور شد از خطوط قرمز امنیت ملی خود پس از عبور مخفیانه ناتو از آنها دفاع کند و متعاقباً ناتو پیشنهادات مسکو برای تضمین های امنیتی را که هدف آن حل سیاسی معضل امنیتی بود، را رد کرد. 

در طول یک سال گذشته، حتی نیویورک تایمز نیز مجبور شد اعتراف کند که نه تنها تحریم ها شکست خورده است، بلکه طرح «انزوای» روسیه نیز شکست خورده است. 

همه اینها تا حد زیادی نتیجه این است که روسیه می تواند الهام بخش جنوب جهانی برای قیام علیه استعمار نو و امتناع از آن شود. 

تا آنها حاضر نباشند برای برآورده کردن خواسته های غرب دسته جمعی به رهبری ایالات متحده، منافع ملی خود را یکجانبه قربانی کنند. 

هند به دلیل موقعیتش به عنوان بزرگترین اقتصاد نوظهور جهان در اینجا نقشی پیشرو ایفا کرد و به کشورهای نسبتاً متوسط ​​و کوچکتر اعتماد به نفس داد تا راه خود را دنبال کنند. 

این قدرت بزرگ جهانی که در انتهای آسیای جنوبی کریدور حمل و نقل شمال-جنوب که از ایران در مسیر خود به روسیه می گذرد قرار دارد، همچنین خرید نفت با تخفیف از مسکو را تا حدی گسترش داده است که شریک استراتژیک ده ها ساله هند امروز به بزرگترین تامین کننده انرژی این کشور تبدیل شده است. 

مهم این است که تعداد فزاینده ای از معاملات بین مسکو و دهلی نو با ارزهای غیر دلاری انجام می شود و روند جدا شدن از دلار آمریکا را به حدی سرعت می بخشد که حتی رویترز نیز مجبور به اظهار نظر درباره آن شد. 

شکی نیست که اقدامات آتی عربستان برای حمایت از پترویوان که با هماهنگی ایران و روسیه انجام می شود، فاز طبیعی بعدی جدایی از دلار آمریکا را به راه خواهد انداخت. 

تجارت بین روسیه و بخش واقعی شورای همکاری خلیج فارس که از طریق ایران انجام می شود، با ارزهای ملی تسویه خواهد شد و این سه قهرمان را برای لحظه ای آماده می کند که تصمیم بگیرند ضربه مرگبار به دلار نفت وارد کنند. 

در مجموع، اغراق نیست اگر بگوییم سلطه دلار آمریکا با نزدیک شدن ایران و عربستان در حال از بین رفتن است. 

این توافق با میانجیگری پکن بین ایران و عربستان سعودی، این نتیجه را اجتناب ناپذیر می کند، مگر اینکه یک رویداد خرابکارانه رخ دهد، مثلا کودتای مورد حمایت آمریکا علیه محمد بن سلمان، اگرچه که بسیار بعید به نظر میرسد بخصوص که او توانست در  سال ۲۰۲۷ با موفقیت خود را تثبیت کند. 

با در نظر گرفتن این موضوع، می توان مطمئن بود که با نگاهی به گذشته، آنچه در هفته گذشته اتفاق افتاد به عنوان یک نقطه عطف تلقی خواهد شد.