تصميم دولت روسيه پيرامون فسخ توافقنامه ۱۲سپتامبر۱۹۹۰

دولت روسیه تصمیم دارد تا توافقنامه ی که در قالب "2+4" در 12 سپتامبر 1990 در مسکو ، توسط برندگان جنگ جهانی دوم: اتحاد جماهیر شوروی، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و فرانسه، از يک طرف و آلمان غرب و جمهوری دموکراتیک آلمان، ازسوی ديگر؛ به امضاء رسید، آن را فسخ نماید.

ماهیت توافقنامه ی چهار به علاوه دو با آلمان چیست؟

اصل توافقنامه:
این توافقنامه در قالب "2+4" در 12 سپتامبر 1990 در مسکو منعقد شد.
از یک طرف، توسط برندگان جنگ جهانی دوم - اتحاد جماهیر شوروی، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و فرانسه امضا شد. از سوی دیگر - آلمان غرب و جمهوری دموکراتیک آلمان، برای اتحاد دو کشور صورت گرفت.

چهار دور مذاکرات دشوار در بن، برلین، پاریس و مسکو پیش از این توافقنامه برگزار شد.
به عنوان مثال، لندن بر یک شرط اضافی اصرار داشت:
استقرار نیروهای ناتو در قلمرو آلمان دموکراتیک.

ماده دهم این توافقنامه حکم می کند که در مورد مرزها و چشم پوشی از ادعاهای ارضی نسبت به سایر دولت ها است و در مورد کاهش نیروهای ارتش آلمان غرب از نیم میلیون نفر به 370 هزار نفر.

خروج نیروهای ارتش اتحاد شوروی تا پایان سال 1994 و انحلال تمام پایگاه های نظامی اتحاد شوروی در خاک آلمان دموکراتیک.

ماده هفتم بر حاکمیت کامل برلین در امور داخلی و خارجی تاکید داشت.
به گفته همپل، این سند مبنای یک نظم صلح آمیز عادلانه و قابل اعتماد در اروپا را مشخص می کرد، اما مقامات فعلی آلمان وعده های پیشینیان خود را رها کرده و موضع آشکار ضد روسی را اتخاذ نموده اند.

علاوه بر این، در این توافقنامه، امتناع آلمان از جنگ با کشوری ويا تولید سلاح های هسته ای، بیولوژیکی و شیمیایی؛ به تصویب رسیده است.

همچنان استقرار نیروهای ناتو در قلمرو جمهوری آلمان دموکراتیک ممنوع گفته شده است.

اما، بعدش چی شد!
مسکو به تعهدات خود عمل کرد و در سال 1994 آخرین واحدهای ارتش روسیه،خاک آلمان دموکراتیک را ترک کردند.

لوتار دو مازییر، نخست وزیر آلمان دموکراتیک، که این توافقنامه را امضاء کرد، خاطرنشان نمود که تصمیم برای کاهش قابل توجه تعداد نیروهای مسلح آلمان گام مهمی برای حفظ صلح در اروپا است.

مذاکرات «2+4» الگویی از دیپلماسی در غرب محسوب می شود. در مدت کوتاهی مشکلات اصلی دوران جنگ سرد حل شد.

موضوع توافقنامه صلح با آلمان پس از جنگ جهانی دوم نیز بسته شد.
کارشناسانی که با ریانووستی مصاحبه کرده اند به جزئیات این توافقنامه اشاره می کنند:
این توافقنامه شش جانبه است. نیکلای توپورنین، دانشیار گروه حقوق اروپا در MGIMO، به یاد می آورد که در زمان اجرایی شدن آن، در 15 مارس 1991، آلمان دموکراتیک دیگر وجود نداشت.

الکسی ماکارکین، معاون مرکز فناوری های سیاسی می افزاید:
آشکارا انتظارات اتحاد شوروی و سپس روسیه تا حدودی متفاوت بود.

این تحلیلگر تأکید می کند:
«جمهوری آلمان دموکراتیک یک نمونه منحصر به فرد برای فروپاشی کامل دولت پس از جنگ است.» ساختارهای آلمان دموکراتیک منسوخ شدند.

درنتیجه، نمی‌توان در مورد هر گونه برادری و برابر صحبت کرد:

جمهوری فدرال آلمان، در حالی که یک کشور ناتو باقی مانده بود، در واقع به سادگی از لحاظ سرزمین رشد کرد و کنترول سیاسی خود را به آنها گسترش داد. بنابراین، کارشناسان خاطرنشان می کنند، اکنون قضاوت در مورد نحوه رعایت یا نقض توافقنامه بسیار دشوار است.

مأخذ:ریانوستی
ترجمه:جیلانی گلشنیار